Από τις πιο επικίνδυνες δουλειές στον κόσμο, για όσους τόλμησαν να εργαστούν στην άγρια πλευρά της ζωής.
Οι κύριοι που παραδίδουν το φαγητό στην πόρτα μας -γνωστοί και ως ντελιβεράδες- κάνουν μία δύσκολη και πολλές φορές επικίνδυνη δουλειά.
Σπανίως πληρώνονται αδρά, αρκετοί από αυτούς εργάζονται ανασφάλιστοι και χειμώνα - καλοκαίρι περνάνε τις βάρδιες τους πάνω σε ένα μηχανάκι προσπαθώντας να διεκπεραιώσουν όσες περισσότερες παραγγελίες μπορούν μήπως και βγάλουν κάποια extra χρήματα από τα tips τα οποία πραγματικά χρειάζονται! Και πολύ σημαντικό κριτήριο έχει να κάνει με τον καιρό! Ημέρες -και ειδικά νύχτες- με καταιγίδες, και καύσωνες σε τόσο αντίξοες συνθήκες για να καταφέρετε εσείς να απολαύσετε το ζεστό σας φαγητό στη θαλπωρή του καναπέ σας. Είναι τα ''παιδιά με τα παπιά''. Είναι οι αόρατοι εργάτες ενός εργοστασίου που απλώνεται κάθε στιγμή σε κάθε σημείο αυτής της πόλης, μ' ένα απλό τηλεφώνημα, για να εξαφανιστεί πίσω απ' την εξάτμιση ενός παπιού. Μεταφέρουν οτιδήποτε μπορεί να κουβαληθεί πάνω σε δυο ρόδες, κι ακόμα πολλά από εκείνα που θα χρειάζονταν τέσσερις ρόδες . Το γιατί είναι απλό: Το δίκυκλο-φορτηγό συμφέρει τόσο τους εργοδότες, όσο και τους πελάτες. Και χιλιάδες ''παιδιά με παπιά'' είναι διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή να ξεχυθούν στο δρόμο. Τρέχουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, από οποιαδήποτε αφετηρία προς οποιονδήποτε προορισμό, τις περισσότερες ώρες του 24ωρου, υπό οποιεσδήποτε καιρικές ή κυκλοφοριακές συνθήκες, με οποιοδήποτε ''καθήκον''. Μετατρέπουν τα χιλιόμετρα σε λεπτά ''πολύτιμου χρόνου'', όλο και περισσότερα χιλιόμετρα σε όλο και λιγότερο χρόνο. Μικραίνουν τις αποστάσεις προς μεγάλη χαρά του εμπορίου".
Η πρώτη και τελευταία (στοιχειώδης) μελέτη για τον κλάδο, εκδόθηκε από το ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) τον Σεπτέμβριο του 2002, ύστερα από τη διαπίστωση της ραγδαίας αύξησης των εργατικών-τροχαίων ατυχημάτων (και των θανάτων) στις ταχυμεταφορές. Ένας στους τέσσερις δικυκλιστές, διανομείς φαγητού, είχαν υποστεί τουλάχιστον ένα ατύχημα στη δουλειά τους (αποτέλεσμα της κακής συντήρησης του δικύκλου, της απουσίας εξοπλισμού, εκπαίδευσης και της εντατικοποίησης) και ένας στους πέντε αντιμετωπίζει μόνιμα προβλήματα σχετικά με το μυοσκελετικό σύστημα, καθώς και σοβαρά κρυολογήματα. Μόνο μία στις τέσσερις επιχειρήσεις παρέχει κράνος και καμία δεν φροντίζει για την εκπαίδευσή τους, ούτε τους παρέχει πλήρη εξοπλισμό ασφαλείας (που υποτίθεται ότι προβλέπει ο νόμος). Τα αναφερόμενα για τα υπόλοιπα εργασιακά δικαιώματα είναι επίσης δραματικά: Όσοι δεν εργάζονται με τις "νόμιμες" "ευέλικτες" μορφές απασχόλησης (συμβάσεις μερικής απασχόλησης, ωρομίσθιοι κλπ. με εξαιρετικά χαμηλές αμοιβές -γύρω στα 350 ευρώ το μήνα- και περιορισμένη ασφαλιστική κάλυψη), κατά κανόνα εντάσσονται υποχρεωτικά στην αθέατη εργασία. Δηλαδή στην αδήλωτη "μαύρη αγορά", με τις προφανείς συνέπειες στα ατομικά τους δικαιώματα, αλλά και στην ενίσχυση του φαινομένου της εισφοροδιαφυγής και εν γένει της "παραοικονομίας". Μικρό τμήμα του κλάδου διαθέτει το "προνόμιο" να προσλαμβάνεται με τους όρους των ούτως ή άλλως πενιχρών Συλλογικών Συμβάσεων. Να εργάζεται δηλαδή με 618 ευρώ το μήνα μεικτά, και να "απολαμβάνει" το επίδομα επικίνδυνης εργασίας των 61 ευρώ ή ένα κράνος, ένα μπουφάν και ένα ζευγάρι γάντια ("Κ.Ε.", 27/2/2005).
Οι καθημερινοί κίνδυνοι και ως εκ τούτου τα ατυχήματα αυξάνονται, υπό την πίεση της εξασφάλισης ενός στοιχειώδους μεροκάματου. Εντούτοις, η κατηγορία "Διανομές-Delivery" εμπίπτει σε αυτές που παρουσιάζουν τις συχνότερες παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας κυρίως σε θέματα παράνομης και ανασφάλιστης απασχόλησης, μη τήρησης ωραρίων εργασίας και εβδομαδιαίας ανάπαυσης, μη καταβολής υπερωριών κλπ. Καθώς, εξαιτίας της επισφαλούς θέσης των εργαζομένων, οι καταγγελίες από μέρους τους είναι σχετικά σπάνιες, οι επιθεωρητές θα πρέπει αυτοβούλως να ελέγχουν τέτοιες επιχειρήσεις και να επιβάλλουν όλες τις προβλεπόμενες κυρώσεις" για να μην θρηνούμε άλλα θύματα. Ήδη εδώ στην Χίο έχουμε θρηνήσει 2 delivery boy, αυτό όμως δεν δικαιολογεί τα delivery πρέπει και αυτοί οι άνθρωποι να σκεφτούν που πατάνε την ρόδα τους και να ελέγχουν τα φρένα τους, διότι πληρώνονται λίγα χρήματα και δεν αξίζει να γίνονται ατυχήματα. Η ζωή κοστίζει περισσότερο από κάθε τι και από προσωπική μου εμπειρία επειδή ασκώ το επάγγελμα αυτό από το 1999. Παρόλο που υπάρχουν μέτρα, λίγοι τα λαμβάνουν υπ' όψιν τους και κατανοούν την σημασία τους. Ως νέοι θέλουμε να πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι θα έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Όμως αυτό θα είναι αδύνατον να επιτευχθεί αν δεν γίνει προσπάθεια για να βελτιωθεί ο κόσμος. Οφείλουμε όλοι να κατανοήσουμε και να τις εντάξουμε στην καθημερινή κυκλοφορία μας στους δημόσιους δρόμους,
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Υ.Δ.Τ. (Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως) για ένα τροχαίο ατύχημα είναι υπεύθυνοι τέσσερις παράγοντες: α) Ο άνθρωπος β) Το όχημα γ) το οδικό δίκτυο δ) το περιβάλλον Τα ποσοστά ευθύνης είναι: 80% στον παράγοντα άνθρωπο 3% στο όχημα 6% στο οδικό δίκτυο και 11% στις καιρικές συνθήκες(περιβάλλον) . Για να διαπιστωθεί η οδική συμπεριφορά των οδηγών ελήφθησαν υπόψη οι παραβάσεις, που βεβαιώθηκαν από τους αστυνομικούς της τροχαίας. Τέτοιες είναι: η υπερβολική ταχύτητα, τo αντικανονικό προσπέρασμα, η είσοδος στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, η οδήγηση σε κατάσταση μέθης, η μη χρήση ζώνης – κράνους η παραβίαση προτεραιότητας, η παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, η επιθετική - επιδεικτική οδήγηση, η απόσπαση προσοχής – κόπωση οδηγού, oι επιδεικτικοί αντικανονικοί ελιγμοί κ.α.



Ακολουθήστε μας στο Facebook, πατώντας ΕΔΩ για να ενημερώνεστε συνεχώς!



Γράφει ο Αλέξανδρος Μπαξεβάνης, Χίος