Φωτογραφία από tanea.gr

Στα τέλη του προηγούμενου Δεκέμβρη, η ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής ψήφισε (κατά πλειοψηφία) τον νόμο περί συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, σύμφωνα με το οποία τους παρέχεται η νομική συγκάλυψη αλλά και περαιτέρω προνόμια (στο ίδιο το ζεύγος αλλά και στους οικείους τους) .


Διαμαρτυρίες, αντιδράσεις, διαφωνίες υπήρξαν πολλές, οι οποίες και διαδόθηκαν σε όλα τα Μ.Μ.Ε., κυρίως από εκπροσώπους της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας αλλά από άτομα που στέκονται ιδεολογικά απέναντι από το νόμο, άλλοι με ακραίες στάσεις και άλλοι επιχειρηματολογώντας σωστά και ορθά!
Από την άλλη πλευρά, υποστηρικτές του νόμου, παρουσιάζουν τις δικές τους πεποιθήσεις και απόψεις, οι οποίες βεβαιώνονται βάση νομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, σε μια κοινωνία που επιθυμεί να ονομάζεται δίκαιη, ισόνομη και αξιοκρατική!
Όμως, πριν λίγες μέρες, το παρόν θέμα επανήλθε στην επιφάνεια της δημοσιότητας, κατόπιν προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικράτειας την οποία κατέθεσαν εκπρόσωποι των Ιερών Μητροπόλεων Πειραιώς, Κυθήρων και Γόρτυνος, καθώς και ορισμένοι κληρικοί, δυο δικηγόροι, 21 πολίτες και η «Εστία Πατερικών Μελετών» κατά του σκέλους του νόμου 4356/2015 που επέκτεινε το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια.
Αγαπητοί μου φίλοι, αν πραγματικά επιθυμούμε να ονομαζόμαστε Άνθρωποι, πολιτισμένοι, σώφρονες, οι οποίοι διαφέρουμε και διαφαινόμαστε από το ζωικό βασίλειο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η αληθοσύνη των προβαλλόντων απόψεων κρύβεται ενδιάμεσα, εκεί όπου γεννιέται μέσα από την αντικειμενικότητα και το σεβασμό στην ανθρώπινη ψυχή!
Εν συντομία, από το πρίσμα των υπέρμαχων του νόμου, παρουσιάζονται θέσεις, νομικά αποδεκτές και κοινωνικοοικονομικά επιβεβαιωμένες, λόγου χάριν οι περιουσιακές και κληρονομικές αποδοχές σε περίπτωση εκλιπόντος του ενός, η αποδοχή της κοινωνικής ένταξής τους δίχως προκαταλήψεις, φόβο και ταμπού, η αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού και πολύ ανθρωπινά η έννοια της συντροφικότητας και την ανάγκη να αισθανθούν κάποιου είδους συναισθηματική εξασφάλιση.
Τέλος, με την θέσπιση του νέου συμφώνου συμβίωσης, η Ελλάδα θα πάψει να είναι μια από τις τελευταίες χώρες της Ευρώπης στις οποίες τα ομόφυλα άτομα δεν έχουν πρόσβαση σε κάποιο είδος επίσημης αναγνώρισης της σχέσης τους και προβάλλεται ως ένα μέτρο μιας έννομης τάξης που θέλει να είναι φιλελεύθερη, σεβόμενη την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, την προσωπική και οικογενειακή ζωή του καθενός μας.
Από την ‘’άλλη πλευρά του νομίσματος’’, προβάλλονται ως υποκειμενικά τεκμήρια η διάλυση της πατροπαράδοτης, Ελληνικής οικογένειας, η ήδη υπάρχουσα υπογεννητικότητα (η οποία εκ φύσεως δεν δύναται ν’ αντιμετωπιστεί μέσω ομόφυλων ζευγαριών), η διάδοση και εξάπλωση σεξουαλικών νοσημάτων (π.χ. AIDS) και επιχειρείται ο υποβιβασμός της οικογενειακής ζωής στο επίπεδο των αστικών συναλλαγών και σχέσεων.
Επίσης, οι προσωπικές επιλογές των ανθρώπων δεν πρέπει να είναι αρμοδιότητα του νομοθέτη. Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από το οικογενειακό δίκαιο πρέπει να είναι κοινά για όλους, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού.
Τέλος, το ετερόφυλο, πρότυπο οικογένειας και παράδειγμα που αποτυπώνεται στις τρυφερές, αγνές και παιδικές ψυχές, ‘’στιγματίζεται’’ εφ’ όρου ζωής τους, δημιουργώντας μια μελλοντική κοινωνία με αξίες, ήθη και πιστεύω ενάντια στην πολυετή, ευδόκιμη, διαπιστωμένη προγονική κληρονομιά μας.

Παρά την αντίφαση που κυριαρχεί μεταξύ των δύο θέσεων, η πραγματική αλήθεια κρύβεται κάπου ενδιάμεσα, την οποία οφείλουμε να αντικρίσουμε με καθαρότητα συνειδήσεως, αντικειμενικότητα, δίχως νοητικές παρωπίδες, ακρότητες και με την απλότητα της αγάπης, ‘’είδος προς εξαφάνιση’’, δυστυχώς στη εποχή που ζούμε…!!!




Ακολουθήστε μας στο Facebook, πατώντας ΕΔΩ για να ενημερώνεστε συνεχώς!




                                                                         ‘’Γκοντό’’